L’ÁRA ‘DAL CASTÉL

A’ghér ‘na vota, a’cuminčrébi ‘a-dir,
a’ghér ‘na vota, par chi ‘avœ sentìr,
a’gher’na vota l’amarcórd pü bèl:
‘a-voi ‘arcuntárve ‘d-l’ara ‘dal Castel.
E, cúm’i fus un quadàr ‘an muvimént
a’ved §irárme an’turna un muč ‘ad-§sénta
Èco i Maté, quei ‘dlà Neta e i Tuninei,
i §or§, quei ‘dlà Gina e ‘dla Senana
e tanti atri chi‘i-van avanti e ’andré.

I’ómi ‘ai-ved tuti ciapà
c’un bene e tra§e
‘i-vàn d’éd-chi e de-dlà
Ma sul’chi tréūn un pó ‘d-temp
alúra l’ára l’advénta un parlament
e ‘i-è tut un discütàr ‘anca arabì
‘d-cuma ‘i §’ir al mund vist d’ád-chì

Un grüp ‘ad fiœle l’èn‘dré ricamàr
‘antánt ‘i’è tüt un ridàr e un cicíaràr
dé-d’là di fiœ ‘i parún tácàr lita
un pó pár finta
ma la’c-serva pár la vita.
E ‘a-ved la Neta, c’ul scü§à sporc ’ad farina
c’là và ‘d’an-cà, al fúnd ‘a la cantina
e, cum’é-lé, me nona la Maína
sémpàr sù e §ù dàl cámbre a la cü§ina
A-ghè la Linda
c’la pás cul cavàgn pién
e l’Angiola l’è ‘dré pétnàr la Nunsiadina
Èco Guido ‘d-§ór§, là ‘ántu’n -cantùn
ch’iè-dré spénàr ‘na galina o un capùn
e la Delcisa che ‘ant’ant cl’a di§ la sœ
la munda dúi patache e un pó’d-fa§œ.
§dà süi scálìn, Giúanìn ‘dla Gina
‘i-t’ir fœra l’úrganìn da la marsína:
tuti ‘i-stan sito pár pudér sentìr
anca ‘i-u§léti
‘i-§métùn ‘ad fiscíàr e andàr ‘an §ir.
Au§ín a lü un frà ‘di Capüsìn
‘i-dà a tüti quanti d’í santìn
‘an cambi ‘i’sérca sodi e da mangiàr
parchè i’ghà ‘di póvri da sfamàr
e, ‘an-sérca ‘anca lü ‘a-ghé Tanera
che ‘i-canta la “Bèla Riciolona”
e ‘i-tir sera

‘Antànt, là ‘an fúnda, un pó lüntàn
‘aríū ‘di cantastorie
che ‘i fan c’un buca e spada un gran bacàn
pr’arcúntàr d’eroi ‘dla scórsa düra
che ‘i-feún ‘dla sœ vita ‘n’aventüra
e vai… con Fieramosca e Maramaldo,
Fanfulla, Orlando e Guidobaldo,
pü che ‘na storia, l’ám-pàr ‘ná magía
e ‘i’è un dispiasér quand’i-van via
Ades ‘an-ved pü gnēnt
‘as-miscía ansémàl culùr e sentimént.
A’vrébi ábrasàr tüti ma ‘ī ‘én’acsì lüntàn…
‘A§-bat ‘na fnestra, forsī ciü§a mál
e ‘am’arcor§…
c’a strin§a sultant aria dentr’al man.
À’sun cunfü§, cum’è s’avés sumià
ma ‘a’sun cuntent
parchè l’ara ‘dal Castél ‘a-vó-rcuntà
adés ‘am dag’na mosa
e pü legér, ‘a-vag par la mé strà.

Mauro Zecca