Cara lüma
Cara lüma dü chj tëmpi
vècia, früsta, sfuracià,
a gh'è 'nsun ch'a t'abi an mëntë?
un puèta i n' t' ha cantà?
Un pò d' oli, ‘na scudlìna
un stuplìn e ‘na fiamèla,
sënsa boria a tüt al mundë
t' è fat lum cumè 'na stèla.
Lüzarnìna, vita sëmpia,
'na cüšina, 'na cambrëta,
un letìn, al Crucifiss,
tanta feda an t' la cašëta!
" Un ciudët i er al te trono
e la grà l' er al salùn,
sü 'nt 'al fogh 'na brunza d' burghi
la mügnév la së razùn.
I tö tëmpi i erun brüti..
Quant mai vot i l' han stampà
dup ch'è gnü la lampadina.
T' fü scargnì e pò smursà.
L'er pò vera? Pog o 'ssè
alj età l' en tüt cumpàgn
anc' se adèss i en tüti siùri
e se tüti i g'han al bagn
Ma l'è csì, cla cosa növa,
gunfia e vöta cmè 'n balùn,
la gnì föra da padruna
e la t' miss ant un cantùn.
Povra lüma, serva d’ tüti,
che malissië t' è cgnussü?
quanti bazi t' è cuntà?
quantë càussë t' è fat sü?
Chj dui mruš i ch'i trëpiévun,
cla dunëta ch' la stirév,
al marì ch' i s' fev la pipa
e la nona ch' la filév...
Të t'è piant anséml' ai vèci,
t' è fat cèr a l' angunìa,
t' è zugà cun i fiulëti
quand i er tëmpë d' alegrìa.
E se tanti i t'abandùnun
Quarchidün i t' vö 'nca ben.
Al memorie la n'sü šmòrsun
cum a mër un fögh dü fen...
T' er picìna e la të vita
la fa invidia ala lüméra,
la fa rabia ai rifleturi,
të t'er s-cëta, t' er sincera,
sënsa odi e falsi fiùri.
La bëna
Anca le, cla povra bëna
sënsa dèrghë la pensiùn,
sënsa gnanca un pò dü strena
i l’han missa a nt' un cantùn.
Al prugrèss cun i mutùri,
moto chì e moto là,
mil urdégni e gran dutùri
pr 'al coš vèc a n'gh'è d' pietà.
E la bëna a nun fèr gnënt
sut al' umbra dIa vultzèla
quel ch' la vist l'arvéd, la sënt
cun la traza së surèla.
Lì cun le la vanga, al fèr,
al furcàd, al vaj, la msûra
i la vrébiun cunsulèr:
"biada të che t' fè la siùra!"
Ma le 'nveci: "mati, mati!
j è 'l lavùr ch'i dà la gloria".
E l'arcùntë diti e fati,
la gh' fa sû tût la së storia.
La s' arcòrdë la Ninëta
che da tanta carestia
cun i sodi e n' pò d' lišëta
tût' la stada l' andé via;
l' arturné cun trei baiòchi
e dui sachi d' furmantùn,
brassi sëchi cumè bochi
e grameta d' cundissiùn.
Quanti mija l' ev pistà
pr' arivèr a nt' la Barsana,
quanta tèra l' ev sapà
par purtèr a cà cla mana...
La s' arcòrd al via vai
quand' a gh' er la spartissiùn,
'na bundànsa vista mai,
dal furrnënt al vin pû bun;
quand l' andév vèrs al palassi,
le e i bèsti cun i fiochi,
ch 'a gh' parév d'andèr a spassi
cun la frasca an sima ai brochi.
La s'arcòrdë d' Pasqualìn
ch' i casché da 'na pinèla,
i n'è mort, ma i gh'è 'ndà 'všin,
oh, San Biàš, che trëmarèla!
La s' arcòrd' un spusalìssi:
'na cupiëta da guardèr,
le 'na blëssa, da giûdìssi
e lû brav, 'na vita d' fèr.
Erun dëntr' al pû bèl mes,
'na gran rôša d'sul an ciel,
e la zënta dal paéš
la santìv savùr dal mel.
Che stramzàda, che ‘legria
bûsti, trin e frampalà,
e pû bèla d' na badìa
cun la spusa l' er la cà.
...Ma l' è vècia, povra bena,
nun d'età, ma par sti tëmpi,
par sti tëmpi ch' a campëma,
antrigà e mai cuntënti.
E l' è lì malincuniùša
cun la šmania dal lavùr,
i dui gambli missi an cruša
cumè i pé d' Nostar Signùr.