Al Lupomanàjo
Leggenda popolare

Quand l'è 'n ciòche d' nota da vèrs San Zümiàn
a ven di lamënti mèz òmun mèz can
ch'i t'mëtun an t' l' anrna na përa e 'n mistér
che i znùci e la vita tü t' sent arrnüsnèr!

I è 'l lüpomanàjo ch' i pass argürlùn:
i è 'n manga d' camìša, ì è sënsa causùn,
i bat dai Surcheti fin suvr' al Piagnàr
pr' al foss e i aldàmi i s' va rantanàr.

I can ch'a zir d' nota ch' i l' han za burì
(virtü d' ancantésme!) i càpitun lì:
cun lü tüti ansemàl i trëpiùn e i van
lü i bai cmè 'na bèstia e i pianz cmè 'n cristiàn.

I g 'ha i cavéi driti e l' occ tütt aséš,
an mèz ala Biédla i pass cmè 'n rodéz,
pr' i pü stanabüši ch'a s'poss mai truvèr,
pr' i miici d'rümënta lü i s'met a früghèr.

S' i trëv quarca curta ch' l' è büia e sbandà,
a gh' ciàp 'na gran smania d'muntèr sü par cà,
e l' è na furtüna che' l Ciél i abi vsü
che trei scalìn suli lü i poss muntèr sü!.

Se mai quarca nota t' a' l sënt arivèr,
o 'nfila 'n t' na curta o sërca d' vutèr:
ma s' i t' ha za viste e i è lì ch' i vegn,
eh!. .. të tira avanti però bada ben:

a' n gh' metr adòss i oci né dèrghë da mënt,
ma tira ben d' lünghe e fa mustra d' gnënt,
e se t' gh' avess anca pistola e bastùn
scantùna 'dré i müri, magari an gatùn!

Parchë s' i s'acorzë che t' l' abi guardà,
tü t' pë ‘rcmandèr l' anma, par të t' sé spacià!
cun tüt chi bajüchi lü i t'vul a cavàl
e ' n gh' è pü d' malisia, né forsa ch'a val.

I dišun ch' i sibi pü fort che Sansùn,
rabiùš cmè na tigra, nervùš cmè n' leùn,
e che sèrti ürlàsi d' an gula i büt fëra,
che te, pòvar diaval, t' mër ben dala përa!

Quand l' è 'n ciòchë d' nota e t'sëntë d'lüntàn
chi briüti lamënti, mèz òmun, mèz can,
artirt a cà tuga e prima ch' i pass
të stanga la porta e dagh al cadnàss!