Al Campanùn

Dal më spetaculùš uservatòri
da duva, par tanti ani, ho duminà
e ho dirèt cun grand' amùr i cori
dal campàn di dinturni e dIa cità

a n'ho viste dal coš e d' invensiùn,
ma a'n sarebi mai pü andà a pensèr
ch' a 'gnìs anca par më la së stagiùn
da duvér piantèr lì fin dü stramšèr.

La curpa, certo, l' è dl' eletricità
che sënsa avér riguardi e cumpasiùn
tüt chël ch'a gh'er al mund la l'ha cambià
e l'ha cambià anca më sënza ecesiùn.

Ma, guarda 'n po' che rasa d' na filùna,
l'arìv al'impruvìš e piàn pianìn
la m' diš a nt'a g'l'urécc: "Forsa, sü, suna!,
la m' ciàp i brasi, la m'fa al burdighìn.

Cuntra al vulér, alura, a m'tuch sunèr
parchë la g'ha pü forsa d'un leùn
e se par caš a tëntë d' ralëntèr
tüt d'un curp a m'arìv un sganasùn.

Quandë la Nina e la Santa Maria
la stramšévun cun më vècc šümianàss
a gh'ëntrév an t'i chëri n'alegrìa
ch'a s'sentiv armüšnèr fin sü da bass.

Quandë nui trei cuntënti a s'la stramševùn,
òmun e donn e vèci e ragasìn
an t'la gran piasa tüti i caminevùn
mèši vüstì, dü scàusa e an müdandìn.

Se d'nota, poi, avëss dat di ciuchëti,
anca al lüpomanaio i s'n'andév via,
argütIùn i taiév vèrs i surchëti
e i andév a 'rpiatèrs an galeria.

Ai ciòchi anca al can dal Gurgaìn
silënsiùš i taiév vèrs Sücarèl,
a'n gh'ev pü përa ansün di citadìn
sibén l' er nota, sënsa lüna e stèl.

Se Vërd e Magra i s'füsùn angrusà
e squasi squasi lì par straripèr,
o al fëgh da quarca parta i s'füss ausà
t' arëss vistë Puntrémal caminèr.

A gh' er un sun par tüt a gli ucasiùn,
tüti i capìvun sënsa mai dmandèr,
adèss a regn un mundë d' cunfüsiùn
ch'a n'sü sa pü che Sant a s’dev preghèr.

o bèi ricordi, o bèi tempi pasà,
quand ansémal ala Mšana e al Dindìn
a duminév sü tüta la cità
e a ralegrév i grandi e i pü picìn.

Adèss a gh'ema dëntr' un gran dulùr
par nun pudér, al fèst, mai pü stramšèr.
A düstésa, però, cun tant amùr,
Puntrèml' i m'sentirà almén sunèr.